Nicolò Foron Conducts Deutsches Symphonie-Orchester Berlin in Live Recording from Bremen’s Glocke: Berlioz’s Symphonie fantastique and Lili Boulanger’s D’un soir triste

"De Duits-Italiaanse orkestleider is een rising star. Twee jaar geleden wint hij onder meer met Berlioz het Donatella Flick Dirigenten Concours in Londen en alles wat de jury destijds opviel horen we terug op de nieuwe release van CAvi-music (sinds 2023 een partner van Deutsche Grammophon die zich op jonge artiesten richt). Beelden van zijn winnend optreden in de Britse hoofdstad heb ik als videolink bijgevoegd.

Fladderende vleermuizen

‘Charisma, energie, techniek’: de maestro in spe weet er ook mij mee te betoveren. Met een zeldzaam elan stort hij zich met zijn beeldende visie op de koortsdromen en fantasieën van Berlioz. Over extatisch gesproken!

Iedereen die de populaire symfonie denkt te kennen, moet toch eens dit schijfje in zijn apparatuur stoppen. Blijf dan vooral tot het einde luisteren. In de spookachtige laatste maten hoorde ik ineens iets dat op het geluid van fladderende vleermuizen leek. Nooit eerder viel me dit suggestieve ‘geritsel’ van zacht tikkende strijkstokken op.

Ware rollercoaster

Nicolò Foron is een meesterverteller die zijn musici aanzet tot meeslepende prestaties. Daarbij walst hij niet over details heen. Integendeel. De Symphonie fantastique is bij deze dirigent een ware rollercoaster, boordevol afwisseling en contrasten.

Zijn grote affiniteit met het Franse repertoire bewijst hij ook in het toongedicht van de jong gestorven Lili Boulanger (1893-1918). De 27-jarige Foron, zelf ooit student van Bernard Haitink (in Luzern) en voormalig Artist in Residence van de zender Deutschlandfunk, koos D’un soir triste mede omdat Boulanger, net als Berlioz ten tijde van de Symphonie fantastique, een jonge componist met grote impact is geweest.

Vergeefse pogingen

De Franse toonkunstenaars wonnen bovendien ooit na vergeefse eerdere pogingen de prestigieuze Prix de Rome. Beiden staan tenslotte garant voor een ‘rijk landschap van geluiden’ dat Foron in dit stadium van zijn carrière enorm aantrekt.

Knap zoals de dirigent in het suggestieve D’un soir triste laveert tussen schrijnend verdriet en de balsem van hoop zonder ook maar ergens sentimenteel te worden. Mooie ritmische aanpak ook.

Laatste pluspunt

Laatste pluspunt van Forons debuut op CAvi-music: de live opname van augustus 2024 (vanuit Die Glocke in Bremen) spettert de huiskamer binnen.

Helder en toch ruimtelijk, alsof je zelf in de concertzaal zit. Complimenten voor ‘Recording Engineer’ Frank Jacobsen en zijn team."

gelderlander.nl/ - Maarten-Jan Dongelmans



"Der 27-jährige italienisch-deutsche Dirigent Nicolo Foron hat 2023 mit der Symphonie Fantastique den Donatella Flick-Dirigierwettbewerb des London Symphony Orchestra (LSO) gewonnen. In dieser Liveaufnahme aus der Glocke in Bremen dirigiert er dasselbe Werk mit dem Deutschen Symphonieorchester Berlin.

Er beginnt mit einem hoch intensiven, sehr kontrastreichen und immens farbigen, aber vor allem formidabel transparenten und spannungsvollen ersten Satz. So viel Klangerzeugung und so viel dunkel-kraftvolle Grundierung hat man darin selten gehört.

Eine ähnliche Klangdichte prägt auch den zweiten Satz, Un bal, ohne jedoch den Schwung und die Eleganz zu beeinträchtigen. Der Klangrausch ist enorm!

Sehr schön erklingt auch der pastorale dritte Satz, Scène aux champs. Die Musik wird ungemein stimmungsvoll, und immer wieder überraschen uns Texturen, die ganz apart sind. Kraft- und klangvoll folgen der Gang zum Schafott und der schaurig wirkungsvoll dramatisierte Hexensabbat.

Das Deutsche Symphonieorchester Berlin zeigt sich von seiner besten Seite. Es ist dies also eine spannende und rundum überzeugende Aufnahme. Allerdings ist Forons Interpretation fast das Gegenteil von dem, was Mariss Jansons getan hat, der eher einen Traum als einen Alptraum darstellte.

Und Foron dirigiert den ‘Trip’ auch nicht so ekstatisch, so akzentreich als Leonard Bernstein, der diese kranke Opium-getränkte Musik total ausgeflippt dargestellt hat.

Etwas falsch am Platz folgt dann D’un soir triste der 1918 im Alter von gerade einmal 24 Jahren verstorbenen Lili Boulanger. Nicht, dass die Interpretation nicht gut wäre – sie ist sogar sehr expressiv – , aber das Stück ist nach den der Berlioz-Symphonie zu realistisch in der Zeichnung seiner bedrückten Trauer, als dass man das so ohne Weiteres hinnehmen würde."

pizzicato.lu - Remy Franck